دایرةالمعارف شعر به زبان انگلیسی، سالروز درگذشت وحشی بافقی شاعر ایرانی را برابر با پنجم مهر ماه سال 961 خورشیدی ذکر کرده است.
مولانا شمس‌الدین یا کمال‌الدین محمد وحشی‌بافقی در نیمه اول سده‌ي دهم درشهر بافق (که بر سر راه یزد و کرمان واقع است)، چشم به جهان گشود و چون بافق را گاهی از توابع کرمان و گاه از توابع یزد به حساب می آورند، وحشی را گاهی یزدی و گاهی کرمانی گفته اند.
او شاعری را تنها برای بیان اندیشه ها و احساسات خود به کار می گرفت و نه برای کسب مال و زراندوزی.
وی دوره شکوفاییش در شاعری را در یزد گذراند و برای به دست آوردن روزی خود، تنها رجال و بزرگان یزد و کرمان را مدح کرد.
وی در جواني‌  از دانشمندان‌ و سخنگويان‌  شهر یزد علم آموخت و پس‌ از چند سال‌ به‌ كاشان‌ رفت و شغل‌ مكتب‌ داري‌ را برگزيد. وحشی  پس‌ از روزگاري‌ اقامت‌ در كاشان‌ و سفر به‌ بندر هرمز و هندوستان‌، در نیمه عمر به‌ يزد بازگشت‌ و تا پايان‌ عمر در اين‌ شهر زندگي‌ كرد وبه شعر و مدح پادشاهان آن شهر مشغول بود تا اینکه  در گذشت، دوران زندگی او با پادشاهی تهماسب صفوی و شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده هم ‌زمان بود.
آثار وحشی بافقی عبارت اند از:
ــ" کلیات وحشی "
ــ " ناظر و منظور" مثنوی به اقتباس از خسرو و شیرین نظامی
ــ " فرهاد و شیرین " مثنوی به اقتباس از خسرو و شیرین نظامی که از شاهکارهای ادب دراماتیک پارسی است.
ــ " خلد برین " مثنوی معروف دیگری که وحشی به پیروی از نظامی سروده است و بر وزن مخزن‌الاسرار و مرتب بهشت روضه.
باید یادآور شد، مثنوی‌های کوتاهی از وحشی در مدح و هجو و نظایر آنها بازمانده که اهمیت منظومه‌های یادشده را ندارد.
غزل های او سرآمد اشعارش است و از نظر ارزش و مقام، جزو رتبه های اول شعر غنایی پارسی است، در بیشترآنها، احساسات و عواطف شدید و درد و رنج درونی شاعر با زبانی ساده و روان و دلپذیر بیان شده است،
مثنوی های وحشی بیشتر به استقبال و در مقام جوابگویی به نظامی سروده شده است.
اين‌ شاعر بزرگ‌ روزگار خود را با اندوه‌ و سختي‌ و تنگدستي‌ و تنهایي‌ گذراند و دراشعار زيبا و دلكش‌ او سوز و گداز اين‌ سالهاي‌ تنهايي‌ كاملا پيداست، وي‌ غزل‌ سراي‌ بزرگي‌ بود و در غزليات‌ خود از عشقهاي‌ نافرجام‌ ،زندگي‌ سخت‌ و مشكلات‌ خود ياد كرده‌ است‌. علاوه‌ بر اين‌ وحشي‌ رباعيات‌ ، ترجيع‌ بند، تركيب‌ بند و مثنوي‌هاي‌ زيبايي‌ از خود به‌ يادگار گذاشته‌ كه ‌مهارت او را بر شعر و ادبيات‌ فارسي‌ نشان‌ مي‌دهد.
وحشی شاعری بلند همت، حساس، وارسته و گوشه گیر بود
بافقی بی شک یکی از شاعران نام آور دوره صفوی است که اهمیت او در سبک خاص بیان اوست، مضمون ها و ظرایف شاعرانه و بیان احساسات و عواطف و نازک خیالهای او آن‌چنان با زبانی ساده و روان بیان شده که گاه آنها را با زبان گفتگو بیان می کند و گاهی چنان است که گویی حرف های روزمره اش را می زند و همین به شاعری او ارزش و اعتبار فراوان می دهد،او زبانی ساده و پر از صداقت را بر می گزیند و همین دلیلی است که در دوره خود به عنوان تواناترین شاعر به شمار مي‌رود، در اشعار وی، واژه های مشکل و ترکیب های عربی بسیار کم دیده می شود‏، اما به جای آن از واژه ها و ترکیب های رایج زمان خود بسیار استفاده کرده است.
استاد محمد کریم پیرنیا از استادان برجسته معماری سنتی ایران زمانی که درباره جابجايي خانه پدری اش صحبت می کند به قبر وحشی بافقی در يزد اشاره می کند و می نویسد: «خانه جديدمان در نزدیکی قبر وحشی بافقی که بنایی بسیار زیبا بود كه آن را تخريب كرده و اداره دارایی را ساختند، سنگ قبر، گمان مي‌رود هنوز در همان مکان به گونه اي پنهان نگهداری می شود، اين بنا مانند مقبره حافظ بود اما به سبك ایرانی تر.»
 وصیت نامه وحشی بافقی که منتسب شده به اصغر وفادار را می خوانیم:  
روز مرگم، هر که شیون کند از دور و برم دور کنید
همه را مســــت و خراب از مــــی انــــگور کنیـــــد